Starszy kolega

Szanowny Panie,

jechałem dwa dni temu na Warmię. Wyjechałem godzinę do północy, a na miejscu byłem po drugiej. O takich porach towarzystwo na drogach jest dość ubogie. Od czasu do czasu ciężarówka najwyżej. Jej pojawienie rozświetli świat, by po chwili pomknąć w swoim kierunku. Co tu dużo kryć, najbardziej obawiałem się Morfeusza. Mógł nasłać na mnie, wbrew mojej woli, sen. I zwierząt, które nocą z chęcią wyskakują na drogę. Dlatego też nie jechałem za szybko i dlatego też słuchałem głośno muzyki, która miała skupić mój umysł, aż w końcu nadano słuchowisko radiowe, w którym redaktor rozpoczął temat starszego kolegi.

Opowiedział o swoich doświadczeniach. Okazało się, że czasem na drodze życia natrafia się na starszego człowieka, który na nas wpływa, kieruje, otwiera, albo nam po prostu imponuje. Najważniejsza jest w tym przykładzie różnica wieku. Bo jakoś automatycznie młodszy korzysta z wiedzy starszego. Weźmy młodego A., który bawi się w piaskownicy. Obok starszaki. A. za wszelką cenę próbuje zainteresować ich sobą, więc naśladuje ich zachowania, albo przechwala się. 

Pomyślałem o dwóch kolegach, którzy spadli do naszej klasy, bo nie zdali przedmiotów. Wyróżniali się. Fizycznie: byli znacznie wyżsi, masywniejsi, psychicznie: inaczej mówili, inne rzeczy ich interesowały. Przede wszystkim zupełnie inaczej gadali z naszymi koleżankami i one inaczej ich traktowały. A przecież byli tylko o rok starsi. Miałem wtedy wrażenie, że ten dzielący nas wiek, jest jakiś szczególny, taki w którym przekracza się rzekę z wodą wiedzy życiowej. Jakby w ciągu tego roku przeszli chrzest, który sprawił, iż byli atrakcyjniejsi dla społeczeństwa naszego rocznika.

Potem przypomniałem sobie koleżankę i kolegę z pierwszej redakcji. Dziewczyna nie mogła znieść moich dziennikarskich wypocin. Usiadła ze mną pewnego popołudnia i spędziła na tłumaczeniu, z rozrysowywaniem włącznie, konstrukcji tekstu. O dwadzieścia lat starszy kolega z tej samej redakcji, miał inną metodę na wyuczenie we mnie umiejętności języka pisanego. Codziennie rano, w trakcie prasówki, kazał czytać mi nekrologii i szukać w nich zabawnych zwrotów. Gdy coś znalazłem, wycinał nekrolog i wieszał go na ścianie za sobą.

A czy Pan miał, albo ma takich starszych kolegów w swoim życiu? A może to Pan jest takim kolegą dla kogoś? Do radio zadzwonił mężczyzna, który opowiedział o swoim starszym, o cztery miesiące, koledze. Są przyjaciółmi od 1946 roku. Ten słuchacz nie zdał w szkole z klasy do klasy. Jego kumpel oblał rok później, tylko po to, aby razem podeszli do matury.

Ukłony

Stefan W.